Deel 2. Van Brunsbuttel tot Kungso in Zweden.

16 juli van Brunsbuttel naar Rendsburg

Nu we in Brunsbuttel liggen hoeven we voorlopig geen rekening meer te houden met stroom en getij, dat scheelt een hoop rekenwerk en we kunnen weg op het moment dat we dat willen. We gaan het Kielerkanaal op na een redelijk rustige nacht in het kleine haventje van Brunsbruttel,

Een tocht van 36 mijl staat voor de boeg. We motoren het hele stuk. Het is een mooi landschap waar we langs schuiven en af en toe moeten we uitwijken voor megagrote schepen. We spreken af dat we om het uur het roer overpakken zodat de ander nog wat kan doen. Robert poetst de boot schoon in zijn moment en ik lees of handwerk wat.

Er vliegen 4 ooievaars boven de boot, teken van een nieuw begin. Zo voelt het ook, ons nieuwe leven op en rond de boot, een mooi teken vind ik het.

In Rendsburg vinden we een mooie plek aan een steiger.

Als we het stadje willen verkennen, wacht ons een verrassing. Axel en Giesela, staan bij het hek en verwelkomen ons met een heerlijke fles bubbels. Ze zijn benieuwd hoe het met ons en Grutze gaat. Wat een fijn weerzien!

17 juli. vandaag verkennen we het mooie stadje Rendsburg en doen nog wat inkopen.

Op 18 juli vertrekken we verder naar de sluis van Kiel/Holtenauhet eindpunt van het NOK. Het loopt allemaal lekker en halverwege de middag liggen we bijna anderhalf uur voor de sluis te wachten voordat we erdoor mogen. Daar wacht ons nog een verrassing. De vorige eigenaar is een paar jaar geleden met de Rote Grutze de Atlantische Oceaan overgevaren. Ze hadden daarbij een buddyboot, de Lubini, en laat dat schip daar ook liggen te wachten voor de sluis. Zij zijn blij dat ze de Grutze in goede staat zien, wat een bijzonder moment. Eenmaal door de sluis, varen we richting de overnachtingshaven, de Olympiahaven in Kiel. Daar gaan we voor anker, maar dat is nog een onrustige stek. Een andere zeiler komt langszij en wijst ons op een rustige ankerplek. We moeten er wel een half uurtje voor terugvaren, maar inderdaad, in de Pluschkowhaven liggen we heerlijk rustig.

19 juli, we zeilen heel rustig, want er is weinig wind, van Kiel naar Sprodbjerg.

Onderweg zien we bruinvissen, zijn het walvissen of dolfijntjes, wel heel bijzonder om ze vlak langs de boot op te zien duiken. Ook een arend vliegt langs. We kiezen ervoor om het anker uit te gooien. Er komen redelijk wat grote schepen langs ´s nachts, maar we liggen redelijk rustig.

20 juli we zeilen van Sprodbjerg naar Kerteminde. Doel was Samsø, maar er is teveel wind tegen en een hoge golfslag. Bij Kerteminde gooien we het anker weer uit en hebben een rustige nacht.

21 juli. het doel is om van Kerteminde naar Ballen op Samsø te varen. Maar de wind was prima en we gingen voorspoedig dus zijn we verder gevaren naar Ebeltoft. Tot zover was de wind goed, maar we hadden nog niet besloten om verder te varen en de wind ging weg en bleef weg.

We gingen onder de brug over de Grote Belt door, deze brug is met zijn 65 meter hoogte, de hoogste burg van Denemarken. Het is een indrukwekkend geheel. Traag zeilden we naar Ebeltoft en hebben daar tegenover een wrak voor anker gelegen. Een heerlijk rustige plek.

22 juli. Doel van vandaag is om van Ebeltoft naar Grenaa te zeilen, een tocht van 23 mijl. Er staat weinig wind dus gaan we weer rustig aan op weg. Onderweg besluiten we om naar Anholt te gaan. Het Ibiza eiland van Denemarken. Het is een zeer gewilde ligplaats voor de Scandinaviërs. Het gaat traag en we zien al dat we niet voor donker aan zullen komen.

De wind trekt aan en de golven worden wat hoger, dus zetten we de motor erbij. Rond 23:30 uur gooien we voor de vijfde opeenvolgende nacht het anker uit, dit keer op een hobbelige zee. Dat hobbelige blijft de hele nacht want de wind draait en Grutze stuitert lekker op de golven. Hopen dat er morgen een plekje is in de haven.

23 juli Robert maakt me wakker om 07:30 uur en geeft aan dat er veel schepen de overvolle haven verlaten. Hij vermoedt dat als we nu gaan, er wel een plekje te vinden is. Ik bel ondertussen de havenmeester en hij geeft aan dat er plaats is voor ons. In de haven aangekomen is het een gekrioel van schepen die in-en uitvaren maar de havenmeester gaat ons voor naar een plek.

We hebben geen meter extra ruimte geeft hij aan, want de haven ligt vol. Zij aan zij liggen we er prima, we hebben een plek en zullen best goed slapen vannacht. Het is bizar hoe vol de haven wordt in de loop van de dag. Er is plek voor 250 schepen, maar naar gezegd wordt liggen er wel 500.

We maken een prachtige wandeling over het bijzondere eiland en drinken koffie in een mooie tuin, alles wat verkocht wordt komt uit eigen tuin. Een mooie plek om even uit te blazen.

Het haventje grenst aan een prachtig wit zandstrand en we nemen een lekkere duik in het koude water. Laten we er alvast maar aan wennen, want warmer wordt het niet.

24 juli. we hebben bedacht dat we de komende nacht naar de Zweedse kust oversteken. Een tocht van zo´n 62 mijl. We kiezen voor de nacht omdat dan de wind wat aantrekt en we willen toch ook het nachtzeilen wat beter onder de knie krijgen.

We varen uit de haven en gaan de rest van de dag voor anker bij het prachtige strand van Anholt, we relaxen, zwemmen en prepareren ons op onze tweede nachttocht.

Robert probeert nog een visje te vangen, maar dat is hem nog niet gelukt.

24 op 25 juli, we halen rond 20:00 uur het anker op, zetten de zeilen op en varen de nacht in. Doel is een ankerplaats bij Kungso in Zweden. De tocht begint mooi rustig. We varen aan de wind en proberen koers te houden. De zonsondergang is prachtig en een volle maan verlicht ons pad op onze nachtelijke tocht.

Na een paar uur zeilen komen we bij een scheepsverkeerslijn, en deze is druk! En wat is het moeilijk om 's nachts in te schatten hoe snel de schepen varen en wat ze gaan doen. Ze zijn verbonden aan een traject, maar niet alle schepen varen op deze lijn. We wijken iets uit om wat ruimte te nemen van deze schippinglane. Midden in de nacht komt er een schip wel heel dichtbij, wij kunnen haast geen koers wijzigen dus ik roep de stuurman per marifoon op en vraag hem zijn koers iets te wijzigen. Hij heeft ons gezien en wijzigt zijn koers iets naar bakboord en wenst me nog een fijne wacht verder. Ik vind het fijn dat ik makkelijk de marifoon pak en de schepen op kan roepen. De gegevens van de schepen zien we op AIS, zij zien ons daar ook.

Op een gegeven moment nemen we het besluit om achter een cruiseschip onze koers te wijzigen en de shippinglane haaks over te steken, we hebben geluk want het wordt al licht en er komen iets minder schepen aan. Na het oproepen van een ander schip dat ook op ramkoers ligt, bereiken we de overkant.

En wat is het prachtig aan de Zweedse kant, de kust is bezaaid met rotsige eilanden en nadat we de zeilen hebben gestreken en op de motor verder gaan, komen we na een uurtje aan op de door ons uitgezochte ankerplek. Het is er druk maar we vinden een plek om voor anker te gaan. Daar nemen we het besluit dat we voorlopig geen nachttochten meer doen als de route over een shippinglane gaat.

Ik heb een zeekooi opgemaakt in de kajuit waar we eventueel even kunnen rusten, maar het is prettiger om samen wakker te blijven en samen te kijken naar wat er allemaal om ons heen gebeurt.

Het vergt nog teveel energie om dit relaxt te doen, maar hé...we zijn in Zweden!

We slapen een paar uurtjes en komen weer helemaal bij.

In de namiddag pompen we de bijboot op en roeien (Robert) naar het eiland om onze benen te strekken. De combinatie van rotsen en het heerlijk kruidige groen, maken het tot een magisch eilandje. Ik herken een knoflook plantje en haal mijn hart op met het oogsten van wat knoflook (Kraailook)