Deel 8. Terug naar Nederland

Zoals het er naar uit ziet is er een weergat naar Nederland volgende week. Het wordt steeds iets kleiner, in plaats van 4 dagen goede wind, zijn het er nu nog maar twee en de beste dag om de oversteek naar Nederland te maken is niet op dinsdag zoals we eerst zagen maar na overleg met René Vleut van Zeilnoord is het beter om al op zondag te vertrekken. Dat betekent dat we nog 4 dagen hebben om een kleine 150 mijl te overbruggen naar Cuxhaven,

We nemen een dagje extra in Marstal omdat de wind echt uit de verkeerde hoek komt en we geen zin hebben in tegenwind van windkracht 5.

We wandelen een kilometer of 7,5 naar een hunebed net buiten Marstal. Ik steek er een wierookje en een kaarsje aan en laat enkele kristalletjes achter. Een bijzondere plek om even te zijn.

Maar de dag erop komt de wind uit de goede hoek, er staat wel iets meer, zo´n 5-6 met uitschieters naar kracht 7. Het wordt een ruige tocht, maar ik bedenk altijd maar dat ook aan deze tocht een eind komt. En dat gebeurt natuurlijk ook. Rond een uur of 1 zijn we in Kiel en we besluiten toch alvast door de sluis bij het Kielerkanaal te gaan. Helaas moeten we anderhalf uur wachten voordat we mee mogen liften met een vrachtschip. De tijd voor recreatievaart op het Kielerkanaal is beperkt tot een uur na zonsondergang, dus we hopen dat we het redden om voor half 8 ´s avonds in Rendsburg te zijn.

In de sluis.

De Rooie Rakker uit Amsterdam.

Vlak voor het echt donker wordt komen we in Rendsburg aan en worden we door een aardige jongen geholpen met aanleggen. Hij vindt ons schip wel heel mooi en hij vertelt dat hij zelf naar de Cariben is gezeild vorig jaar en dat hij nu op vrienden staat te wachten die hij daar heeft ontmoet en die vandaag terug komen in Duitsland na hun twee jarige reis. Als ik vraag of het toevallig Thulasailing is, is hij verbaasd en bevestigt het. Wat bijzonder om deze jonge zeilers, die we al een poosje via de filmpjes die ze wekelijks op You tube zetten volgen, nu zien aankomen in Rendsburg.

Het 10 meter lange schip dat de Pacific is overgestoken naar Frans Polynesië. met de vlaggetjes van de bezochte landen in de achterstag. wat een helden!

En wat bijzonder om ze hier even te ontmoeten en even gedag te zeggen!

Via deze link kom je bij hun fimpjes: Thula sailing 

⚓⚓⚓

De volgende dag vertrekken we weer op tijd, maar vlak voor we het kanaal opvaren moeten we wachten omdat een giga groot schip voorrang heeft.

Hier willen we wel op wachten; bizar wat er allemaal door het NOK gaat.

Soms is de golfslag wel heel hoog zodat alle boeken bijna de kast uitrollen. 

Meestal wordt er gewoon rustig gevaren.

We zijn redelijk op tijd om bij Brunsbuttel en we besluiten om vandaag de sluis te nemen en richting Cuxhaven te varen. We willen niet het risico nemen dat we het meegaand tij niet helemaal kunnen benutten en we willen niet met sterke tegenstroom op de Elbe varen. We hebben wel ook hier anderhalf uur moeten wachten om door de sluis te gaan, maar gelukkig hadden we nog tij mee.

De sluis van Brunsbuttel

De Elbe is berucht om haar sterke stroming en er tegenop varen is niet echt gemakkelijk.

Wat ook niet gemakkelijk is, is om met zoveel stroom een haven in te varen. De ingang van de haven van Cuxhaven is nogal smal en bestaat uit twee ongenaakbare muren. Robert houdt zich sterk en is geconcentreerd als hij de tegen de stroom in vaart, recht op een van die muren af en Grutze netjes de haven in vaart. Wat een stuurmanskunst💖

In Cuxhaven vinden we een mooie plek aan de langsteiger en daar rusten we uit. We hoeven de volgende dag pas twee uur na hoogwater te vertrekken richting Nederland en dat betekent dat we pas na 13:00 uur weg hoeven. 

Lekker rustig na drie dagen van vele mijlen naar Kiel en over het Kielerkanaal naar Cuxhaven.

Er varen megagrote schepen over de Elbe als we de volgende dag vertrekken vanuit Cuxhaven. 

We hebben een reis van 155 mijl voor de boeg en we verwachten er zo'n 30 uur over te doen.

De wind komt uit oostelijke richting en dat is de wind van achter, dat is voor Grutze niet helemaal ideaal, maar we gaan er voor.

Het is spannend, want het is onze eerste lange tocht!

We besluiten om een uur eerder te vertrekken, we hebben dan nog wel wat tegenstroom, maar elke mijl is meegenomen en we willen graag voor donker met stroom mee op Vlieland of Terschelling aankomen.

De middag verloopt rustig, we zijn vooral bezig met de zeilen...eentje erbij, eentje eraf; uitbomen, of toch maar niet. Er is niet zoveel wind dus is het lastig kiezen.

Pas na het Scharhornriff kunnen we goed zeilen, er komt wat meer wind, wel pal van achter en dus zetten we alle drie de zeilen op en wing aan wing krijgen we wat vaart. Dit houden we zo tot halverwege de avond, dan draait de wind en de uitgeboomde fok wordt binnengehaald en met grootzeil en kleine fok varen de we de komende uren verder.

💖

We proberen tussendoor een beetje te rusten, om de beurt een uurtje proberen te slapen of in elk geval niet bezig zijn met route of zeilen of uitkijken naar en voor andere schepen. Het is best intensief allemaal, maar we hebben beide het vertrouwen in elkaar dat we goed uitkijken en dat we dus ook even kunnen slapen. Het lukt Robert beter om te slapen en dat is voor mij fijn om te leren om wacht te houden en goed te kijken naar alles wat er rond de boot gebeurt.

We steken de drukke Jade en Weser over vlak voor het donker invalt en moeten nog uitwijken voor een aantal schepen, maar samen kijken we goed en Robert heeft een goed inzicht van de schepen die er varen, dus veilig komen we op rustiger vaarwater.

We zetten een rif in het grootzeil voor de nacht. Het weer is nu wel rustig, maar blijft dat ook als we de nacht in gaan en 's nachts is het best lastig om bezig te zijn met de zeilen, alhoewel het erop uitdraait dat we ook in het donker bezig blijven met de zeilen.

💖

Het is bijzonder om 's nachts te varen. De verlichting van de betonning, de vissersschepen, de bewegingen van de boot, de rust, de stilte...ik vond het een mooie ervaring dit keer en heb ook rustig mijn wacht kunnen houden zodat Robert twee uur heeft kunnen slapen. Het merendeel van het zeilen komt op zijn schouders neer en het is fijn ook even zijn rust te kunnen pakken.

Vlak voor het licht wordt varen we op Nederlands grondgebied en hebben we contact met andere Nederlandse zeilers die ook de oversteek maken. De Rooie rakker met 4 jonge zeilers, maakt via de marifoon contact met ons en we maken een praatje over hoe de nacht is verlopen. 

Ook zij hebben veel gerommeld met de zeilen, maar net als ons een prima nacht gehad.

We wensen elkaar nog een fijne zeildag en ze zeilen verder. Ze hebben een lichter schip en maken veel meer vaart dan wij, ook omdat ze alle zeilen hebben staan en wij nog steeds met gereefd zeil en de kleine fok varen. Na dit gesprek halen wij het rif uit het grootzeil en zetten we de grote fok er weer bij. Dat scheelt een paar knopen.

Maar dan hebben we stroom tegen en de wind zakt totaal weg....we dobberen een beetje met 2 knopen boven Schiermonnikoog en we twijfelen een beetje of we toch niet langs Lauwersoog zullen varen en dan via de Staandemast route verder zullen varen.

We besluiten om richting Lauwersoog te varen, maar zien dan dat we er eigenlijk al aan voorbij gevaren zijn en we moeten laveren en dan keren we toch maar weer terug naar de route en vervolgen onze weg, traag en op de motor, verder naar Vlieland.

Halverwege de middag worden we opgeschrikt door een vogeltje dat holderdebolder de buiskap binnen komt vallen.

Ze doezelt wat en rust uit en na een half uurtje vliegt ze op en via het stuurwiel en de lier, zit ze eventjes op de zonnepanelen, ze kijkt nog even om en vliegt dan verder naar Terschelling. 

Wat bijzonder! Hopelijk heeft ze genoeg kunnen rusten om haar reis te vervolgen.

Het duurt nog even voor we de bocht naar Vlieland kunnen maken, maar we hebben nog een staartje van de stroom mee en hebben een prachtige zonsondergang net boven Vlieland.

Echt een cadeautje na een prachtige ervaring van 155 mijl varen.

We moeten dan toch nog twee uurtjes varen om in de haven van Vlieland te komen en we hopen dat de stroom voor de ingang niet zo heftig is. maar alles is redelijk rustig en in het donker leggen we aan in een rustige haven.

We duiken moe maar voldaan ons bed en en genieten de ochtend erna van Hollandse broodjes bij het ontbijt.

We blijven een extra dag op Vlieland en genieten van het plukken van Cranberries en andere bijzondere momenten en vervolgen onze reis over de Staandemastroute naar Hellevoetsluis, maar daarover meer in het volgende blog.

Fijn dat je meeleest.

Warme groet,

Robert en Noor

💗